B1A4 (CNU) - Gdy robicie razem zakupy

Uwielbiam go między innymi za włosy.

Uwielbiam jego włosy.

Czy kiedykolwiek przyglądaliście się jego włosom?

Są po prostu osom xD

Ale dość o włosach.

Zapraszam do czytania.

*music*
(naprawdę polecam)

04 grudnia 2014

- Mikołajki? - zapytał Sandeul. - Co to?
- Nie macie czegoś takiego?
- Mamy tylko jedno święto związane z grubym - oznajmił CNU, oglądając zdjęcia na swoim telefonie.
- Nie obrażaj św. Mikołaja - oburzył się Gongchan. - Bo nie dostaniesz prezentu!
- Ale Channie Mikołaj nie... - zaczęłaś, ale na skończenie zdania nie pozwoliła Ci ręka lidera.
- Nieważne - oznajmił Jinyoung. 
Odepchnęłaś jego rękę z posępną miną. Maknae miał już 21 lat, a nadal wierzył w św. Mikołaja... Dziecinny, ale za to jaki kochany!
- Na czym to polega? - wtrącił się Baro. - Te Mikołajki.
- Małe Mikołaje dają nam skromne prezenty - wytłumaczyłaś. - To święto jest szóstego grudnia.


- Czyli za dwa dni? - zapytał visual. - Powinienem napisać list?
- Nie - uśmiechnęłaś się. - Oni zwykle wiedzą co chcesz dostać.
- Serio?
Pokiwałaś głową. 
- W Polsce są takie fajne święta! - wykrzyknął chłopak. - Idę powiedzieć o tym menadżerowi!
Zniknął w salonie, a Ty spojrzałaś na wszystkich.
- No co? - zapytałaś się, ponieważ reszta patrzyła na Ciebie ze zmrużonymi oczami.
- To Twoja wina - oznajmił lider. - Teraz Gongchan nie da nam spokoju.
- Pójdę jutro coś mu kupić - powiedziałaś. - Nie martwcie się.
- Dongwoo pojedzie z Tobą - postanowił Jinyoung. 
Spojrzałaś na tancerza i uśmiechnęłaś się w duchu. Cały dzień z CNU! To jak spełnienie najskrytszych marzeń!
Chłopak mruknął coś tylko niezrozumiale i wyszedł z pokoju. 
- Czyli ustalone - klasnęłaś w dłonie.
- Hyung nie jest chyba zadowolony - westchnął Sandeul.
- Jutro jest sobota, a on musi jechać z ____ do sklepu - burknął Baro. - Ty też byś nie był.
Wystawiłaś im język i poszłaś do swojego pokoju. Po drodze zajrzałaś jeszcze do salonu. Shin leżał na kanapie i oglądał film. 
Taki idealny!

05 grudnia 2014 r.

- Jak myślisz? - zapytałaś chłopaka. - To mu się spodoba?
- Ma już kilka takich miśków - Dongwoo pokazał głową na Tygryska z Kubusia Puchatka.
- To może jakąś książkę? - zaproponowałaś.
- Weź co chcesz - westchnął, siadając na ławeczce w centrum.
- Z Tobą nie da się robić zakupów - burknęłaś. - Sandeul byłby lepszy.
Poszłaś w kierunku księgarni, zostawiając rapera z tyłu. Miałaś cichą nadzieję, że napadną go jakieś fanki. Zdenerwował Cię w tym momencie. Przeglądałaś różne powieści, kiedy poczułaś, jak ktoś szturcha Cię w ramię. 
- Czego chcesz? - zapytałaś nawet na niego nie patrząc.
- Kupmy mu słodycze - usłyszałaś. - Albo dziewczynę.
- Dziewczynę? - spojrzałaś na CNU. - Oszalałeś?
- Byłby spokojniejszy i przestałby wierzyć w Mikołaja - powiedział. 
- Taki jest słodki - zauważyłaś. - Poza tym... Nie kupisz dziewczyny.
Wróciłaś do oglądania książek. Dongwoo przyglądał się Tobie. 
- Uśmiechasz się do przedmiotu - westchną. - Mam dzwonić po pomoc?
Trzepnęłaś go lekko w ramię. 
- Przypomniałam sobie uśmiech Gongchana, kiedy powiedziałam mu o Mikołajkach - wyznałaś. - Podobał mi się taki.
- P-podobał? - wyjąkał.
- Yhym - pokiwałaś głową. - Weźmy tą.

- Dlaczego musimy też coś kupować dla reszty? - zapytał chłopak.
- Żeby maknae nie odkrył, że Mikołaj nie istnieje - powiedziałaś. - Bo co on sobie pomyśli, jak tylko on dostanie prezent?
- Że reszta była niegrzeczna? - podsunął.
- Po prostu mi pomóż - burknęłaś. - Tą czy tą?
Pokazałaś na dwie czapki.
- Każesz mi wybierać pomiędzy pandą a królikiem? - podniósł jedną brew.
Zacisnęłaś ręce w piąstki. Rzuciłaś w niego owymi nakryciami głowy.
- Mam dość - oznajmiłaś. - Krytykujesz każdy mój pomysł. Jesteś beznadziejny, Shin Dongwoo! 
Wyszłaś ze sklepu bardzo zdenerwowana. Lubiłaś CNU, bardzo go lubiłaś, jednak jego zachowanie przechodziło ludzkie pojecie. 
- ____! - krzyknął za Tobą. - Poczekaj!
Byłaś nieugięta. Szłaś dalej, nie zwracając uwagi na wołającego chłopaka. Nagle poczułaś uścisk czyjejś dłoni na Twoim nadgarstku. Koreańczyk obrócił Cię do siebie, tak, żebyś na niego spojrzała.
- Przepraszam - powiedział ze skruchą.
- Puść - rozkazałaś.
- Naprawdę nie chciałem - widziałaś smutek na jego twarzy.
- Nie słyszałeś co powiedziałam? - zapytałaś ze złością. - Masz mnie zostawić!
Kiedy chciałaś się wyrwać, chłopak wzmocnił uścisk. Po kilkunastu próbach oswobodzenia się, poddałaś się. Usiadałaś na ławeczce.
- Dobra - burknęłaś. - Przyjmuję Twoje przeprosiny.
- Kupię Ci bubble tea, co? - uśmiechnął się. - Zaraz wracam.
Chwilę później CNU wręczył Ci kubeczek z napojem.
- Już wiem, co możemy im kupić - oznajmiłaś. - Lusterko dla lidera, Wszystkie sezony Pokemonów dla Snadeula, full capa dla Baro i maskotkę Cronga* dla Gongchana. Spodoba im się?
- Myślę, że tak - Dongwoo pokiwał głową.
- To chodźmy szybko, bo nie zostało nam dużo czasu - wzięłaś go za rękę i pognałaś do pierwszego sklepu, gdzie planowałaś kupić lusterko dla waszej księżniczki. 

- I co ja mam z tym zrobić? - zapytał Cię chłopak, patrząc podejrzanie na papier i nożyczki.
- Jak to co? - zdziwiłaś się. - Zapakuj to.
- Dlaczego ja?
- Bo ja jestem zajęta - oznajmiłaś. 
- A niby czym? - Dongwoo spojrzał na Ciebie.
- C-czymś ważnym - odpowiedziałaś.
- Nie wierzę Ci - zmrużył oczy.
- Po prostu to zrób, dobrze? - jęknęłaś, opadając na kanapę.
- Zwalasz całą robotę na mnie - burknął chłopak. 
- Masz rację - powiedziałaś po chwili. - Dzieci nie powinny bawić się nożyczkami.
Kiedy sięgnęłaś po wspomniany przedmiot, CNU szybko go zabrał. 
- Ta dziewczyna naprawdę... - powiedział do siebie. - Dobra, zrobię to.
- To ja Cię zostawiam - uśmiechnęłaś się do niego. 

- ____! - usłyszałaś krzyk chłopaka z dołu.
Zeszłaś zaciekawiona na dół i to, co zobaczyłaś w salonie bardzo Cię rozbawiło. Koreańczyk siedział na kanapie oblepiony kawałkami papieru i różnymi wstążkami we włosach. Nie mogłaś powstrzymać się od śmiechu.
- To nie jest zabawne! - krzyknął.
Podbiegłaś po telefon i zrobiłaś mu zdjęcie. Będziesz miała bardzo ładną, nową tapetę.
- No trochę jest - powiedziałaś w końcu.
Podeszłaś do niego i usiadłaś obok na kanapie. Zaczęłaś wyciągać mu kawałki wstążek z głowy, uśmiechając się przy tym lekko. CNU poczuł się zmieszany Twoją bliskością i chrząknął. 
- Skończyłaś? - zapytał.
- To nie jest takie łatwe jak Ci się wydaje - szepnęłaś mu do ucha.
W końcu pozbyłaś się ostatniego kawałka materiału z jego włosów i odsunęłaś się. Chłopak nareszcie mógł normalnie oddychać. 
- Naprawdę jesteś do niczego - zaśmiałaś się.
- To one mnie zaatakowały - bronił się. 
- Zawsze jak jesteś u mnie to coś się musi stać - przypomniałaś mu.
- Ale ten basen wtedy to nie była moja wina - powiedział cicho. 
- Oczywiście, że nie - zaśmiałaś się.

06 grudnia 2014 r.

Leżałaś w łóżku, rozmyślając na wydarzeniami z wczorajszego dnia. Coś w zachowaniu CNU Cię zdziwiło.

- Spójrz jakie słodkie - powiedziałaś, pokazując dwa sweterki z Rilakkumą na przodzie - jeden brązowy, drugi beżowy. 
- Podobają Ci się rzeczy dla par? - zapytał Cię chłopak z uśmiechem.
- Są kochane - oznajmiłaś. 
- Chcesz ze mną nosić sweterki dla par?
- Dlaczego od razu dla par? - wydęłaś wargę. - Możemy przecież nosić je jako przyjaciele. 
Widziałaś, że wyraz jego twarzy się zmienił.
- Mamy już takie same koszulki z Batmanem - przypomniałaś mu. - Kupisz mi taką?
- Nie bądź dziecinna - skarcił Cię.
- Mogę w czymś pomóc? - zapytała was starsza pani.
- Ten wielkolud nie chce mi kupić sweterka - wyżaliłaś się.
- Twoja dziewczyna jest taka słodka - sprzedawczyni uśmiechnęła się do Ciebie.
- Ale my nie... - zaczęłaś, jednak CNU Ci przerwał.
- Wiem, że jest - oznajmił. - Może pani je zapakować?
- Oczywiście - wzięła od Ciebie wspomniane rzeczy i udała się do kasy.
- Dziewczyna? - zdziwiłaś się. - Kiedy ja zostałam Twoją dziewczyną?
- W chwili, kiedy weszliśmy do tego sklepu - powiedział. - Skarbie.
Trzepnęłaś go w rękę. Ten tylko się zaśmiał i poszedł zapłacić za rzeczy.

Dziewczyna? 
Skarbie?
Coś było nie tak. I jeszcze ta sytuacja przed sklepem...

- Łaaa - westchnęłaś. - Jakie piękne!
Przyglądałaś się właśnie złotej bransoletce z małym serduszkiem na środku. Była taka śliczna.
- Podoba Ci się? - zapytał Cię Dongwoo.
- Pewnie, że tak - powiedziałaś do niego. - Której dziewczynie nie spodobałaby się taka rzecz?
- Nie nosisz biżuterii - zauważył. 
- Wiem - burknęłaś. - Ale ta jest taka ładna! 
- Czyli spodobałaby się także dziewczynie, którą lubię, tak?
- Najprawdopodobniej tak - uśmiechnęłaś się. - Co to za dziewczyna? Znam ją?
- Nawet lepiej niżbyś chciała - oznajmił.
- Czy to Bomi? 
- Nigdy nie zgadniesz - westchnął. - Więc nawet nie próbuj, ___.
- Ale dlaczego?
Spojrzałaś na chłopaka. Ten podszedł bardzo blisko Ciebie. Uniósł rękę do góry, a ty zamknęłaś oczy. Nawet nie wiesz czemu to zrobiłaś. Po prostu. Po chwili poczułaś, jak dotyka Twoich włosów. 
- Piórko - szepnął.
- S-słucham?
- Chodźmy już - chłopak złapał Cię za rękę i dosłownie wyciągnął z centrum handlowego.

Rzuciłaś się na poduszki.
- Sin Dongwoo - powiedziałaś do siebie. - Ty idioto!
W tym samym momencie drzwi do Twojego pokoju zostały otworzone. Do pomieszczenie wleciał uradowany Gongchan. 
- ____! - krzyknął, rzucając się na łóżko. - Przyszli!
- Kto? - zapytałaś sennie. 
- Mikołajowie - uśmiechnął się. - Do reszty też przyszli.
- Mhym - mruknęłaś i przewróciłaś się na drugi bok.
- ____? - usłyszałaś. - A Ty co dostałaś?
- Możesz iść? Chcę spać.
- Dobrze - oznajmił.. - Za dziesięć minut jest śniadanie. 
Wyszedł.
Niechętnie się podniosłaś. Zwlekłaś się z pościeli i poszłaś do łazienki. Po pięciu minutach stamtąd wyszłaś. Przestraszyłaś się, kiedy na krześle zobaczyłaś CNU.
- Co ty tu robisz? - zapytałaś. - Chcesz, żebym zawału dostała.
- O mnie też pomyślałaś - powiedział, pokazując na pakunek. 
- Podoba Ci się? - uśmiechnęłaś się.
- Piłka do koszykówki z Twoim imieniem - zamyślił się. - Oryginalne.
- Nigdy nie chcesz mnie zabierać ze sobą na treningi - burknęłaś. - Teraz przynajmniej jakaś część mnie tam będzie.
- Też coś dla Ciebie mam - oznajmił.
- Serio?
Podniósł się z miejsca i podszedł do Ciebie. Cofnęłaś się odruchowo. Jedną rękę położył obok Twojego ucha, zagradzając Ci miejsce ucieczki. 
- D-dlaczego Ty...?
Nie mogłaś nic więcej powiedzieć, ponieważ Dongwoo uniemożliwił Ci to. W jaki sposób? Pocałował Cię. Był to bardzo delikatny pocałunek, który urzekł Twoje serce. 
- Kocham Cię, ____ - powiedział, po czym się odsunął. Miał zamiar wyjść, jednak mu nie pozwoliłaś.
- A mój prezent? - zapytałaś.
- To był Twój prezent - uśmiechnął się i zniknął w korytarzu.
- Yah! - krzyknęłaś za nim. - Shin Dongwoo mój prezent dla Ciebie kosztował o wiele więcej! Wracaj tu!
Westchnęłaś. Spojrzałaś w stronę łóżka i zobaczyłaś na nim małą paczuszkę. Podeszłaś do niej i ją otworzyłaś. W środku znajdowała się bransoletka, która tak bardzo Ci się podobała. Założyłaś ją na rękę i podeszłaś do drzwi.
- Dobra - krzyknęłaś. - Odwołuję to wszystko!
Odeszłaś trochę, jednak wróciłaś, żeby jeszcze coś powiedzieć.
- Ale i tak jesteś idiotą - oznajmiłaś głośno. - Skarbie.

Jeeeeeej!

Mamy (jeszcze) Mikołajki, dlatego chciałam Wam 

życzyć Wszystkiego Najlepszego :)

Mam nadzieję, że Wasze prezenty były tak wspaniałe jak moje.

W komentarzach możecie się pochwalić, co dostaliście.

Ja otrzymałam masę słodyczy i dwie książki. 

PEŁNIA SZCZĘŚCIA!