Przedsmak

Chanyeol (EXO)

- Yah! - krzyknęłaś, waląc w drzwi. - Park Chanyeol, ile ty tam zamierzasz siedzieć?

Oparłaś się czołem o zimne drewno, dalej próbując zmusić chłopaka do wyjścia. Miałaś go już naprawdę dosyć.

- Mamo - jęknęłaś, kiedy tylko zobaczyłaś kobietę. - Powiedź mu coś! Zaraz spóźnię się do szkoły.

- Jesteście niemożliwi - zaśmiała się.

Nagle drzwi otworzyły się, a Twoim oczom ukazał się nastolatek.

- Nareszcie! - pisnęłaś i szybko odepchnęłaś go, chcąc dostać się do środka. 

- Jakby nie można było poczekać kilku minut - powiedział, wycierając twarz ręcznikiem. 

- Widzisz moje włosy? - zapytałaś.

- Są takie same jak zawsze - oznajmił.

- Są kręcone - syknęłaś.

- A to jakaś różnica? - zdziwił się.

- Nieważne - zbyłaś go, włączając prostownicę.

Już miałaś sięgnąć po nagrzaną rzecz, kiedy poczułaś ciepło na swoich placach.

- Chanyeol, co ty znowu robisz? - warknęłaś. - Teraz ja zajmuję łazienkę!

- Ja też muszę się ubrać - burknął.

Spojrzałaś na niego. Mimowolnie Twój wzrok powędrował na jego nagi tors. Zarumieniłaś się i zamknęłaś szybko oczy, odwracając się.

- Mieszkasz z kobietami - jęknęłaś. - Ubieeerz się!

- Aż tak bardzo Ci to przeszkadza? - uśmiechnął się.

Wzięłaś pierwszy lepszy krem i rzuciłaś w niego. Niestety złapał go tuż przed twarzą.

- Dobrze, zrozumiałem - powiedział, usuwając się z pomieszczenia. - Już sobie idę.

Westchnęłaś, patrząc w lustro.

____, dlaczego musisz mieszkać z tym idiotą pod jednym dachem?

Myungsoo (INFINITE)

- Podoba Ci się szkoła? - zapytała Cię mama, spoglądając na budynek. 

- Dlaczego te okna mają kraty? - spojrzałaś na rodzicielkę z zainteresowaniem.

- Podobno kiedyś zdarzył się tam mały wypadek - odpowiedziała kobieta.

- Nie jest źle - uśmiechnęłaś się. - Zadzwonię, jak skończę lekcje.

Pomachałaś jej na pożegnanie. Wzięłaś głęboki oddech i pchnęłaś metalowa kratę. Rozejrzałaś się dookoła. Wszędzie było pusto.

- Jakaś dziwna ta szkoła - szepnęłaś.

- Jesteś zabawna - usłyszałaś męski głos.

Odwróciłaś się i zobaczyłaś młodego chłopaka. 

- Przepraszam? - zdziwiłaś się. 

- Zrozumiesz, kiedy wejdziesz do środka.

Chciał Cię przestraszyć? Jeśli tak, to chyba mu się udało.

- Mógłbyś jaśniej? - zapytałaś. 

- Mógłbym - prychnął. - Jednak nie jestem tak wspaniałomyślny, skarbie.

- Jaki arogancki... - szepnęłaś.

- Może i tak – uśmiechnął się. - Ale dziewczyny to kręci.

- Widocznie nie wszystkie – skrzywiłaś się. 

- Jestem Myungsoo – przedstawił się.

- A ja... – nie mogłaś dokończyć zdania, ponieważ chłopak Ci przerwał.

- ____. Wiem to.

Patrzyłaś na niego dziwnie. Skąd on...?

- Masz problemy czy jak? - zapytałaś go.

- Każdy Cię tu zna, ____ - wyznał. - I naprawdę wszyscy Cię podziwiamy. Tak z własnej i nieprzymuszonej woli wylądować tutaj... Brawo.

- O czym Ty mówisz? - zdziwiłaś się. - Szkoła, jak szkoła.

Nie wiesz dlaczego, ale Koreańczyk się roześmiał. Nie mógł się uspokoić przez jakiś czas. Nie podobało Ci się to.

- To nie jest szkoła – powiedział w końcu.

- Więc niby co innego? - prychnęłaś.

- Miejsce dla osób z zaburzeniami umysłowymi, a w skrócie – uśmiechnął się ponownie. - Szpital psychiatryczny.