매번
다칠걸
다
알면서
난
니
장난에
놀아나~
- Dlaczego trzymacie te dzieci w pokoju, tato? - zapytałaś wysokiego mężczyznę, siedzącego przy wielkim monitorze.
- ____, oni są bardzo wyjątkowymi ludźmi - wyjaśnił Ci. - Muszę wiedzieć co robią w każdej minucie swojego życia.
- A dlaczego są wyjątkowi? - drążyłaś dalej.
- Kochanie, myślę, że Twój sześcioletni umysł tego nie pojmie - zaśmiał się.
- Twierdzisz, że jestem na to za głupia? - oburzyłaś się.
- To nie tak - uśmiechnął się. - Prawda jest taka, że ja też tego nie wiem.
- Dlatego musisz się dowiedzieć - oznajmiłaś.
- Odrobiłaś już wszystkie lekcje, skarbie?
- Tak - rzekłaś, gramoląc się tacie na kolana. - Mogę popatrzeć na nich z Tobą?
- Oczywiście - rodzic przytulił Cię mocniej do siebie.
- Appa, a jak ten chłopak ma na imię? - wskazałaś na jednego z obserwowanych.
